Opoczno: miasto nad Wąglanką

Tego szukamy w Opocznie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Opoczno praca, pogoda Opoczno, Opoczno, ekonom Opoczno, jedynka Opoczno, Opoczno nasze miasto, Opoczno płytki, Opoczno południe.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Opocznie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii oraz zerknąć w aktualności w Twoim Mieście.

---

Początki Opoczna są niejasne, ale pierwsza wzmianka pochodzi z 1284 roku, gdy Leszek Czarny przypisał je kolegiacie sandomierskiej. Miasto wyrosło z osady targowej, a według F. Kiryka, książę Bolesław Wstydliwy założył je jako Stare Miasto Opoczno. Kazimierz Wielki w 1347 roku przeniósł miasto na południowy-zachód, zakładając Nowe Miasto Opoczno, co przyczyniło się do jego rozkwitu. Owe Nowe Miasto miało około 6 ha i centralny rynek, otoczone murem obronnym z bramami. Staromieście pozostało poza murami, a Kazimierz Wielki wybudował kościół Św. Bartłomieja, dom Esterki, i zamek królewski. Ożywienie miasta wiązało się z szlakiem handlowym z Polski na Ruś i Węgry. W 1365 roku król nadał miastu przywilej lokacyjny według prawa magdeburskiego, uregulował kompetencje wójta, zezwolił na użytkowanie Drzewiczki, budowę młynów, łaźni i inne.

W kolejnych dziesięcioleciach Opoczno rosło poprzez powiększanie gruntów mieszczan. W XV w. po pożarach mieszczanie byli zwolnieni z podatków. W drugiej połowie XVI w. Zygmunt II August zezwolił na budowę studni na rynku i dostarczanie wody do domów poprzez rury. Dopiero w XVII w. starosta pozwolił im na budowę domów na zachód od zamku. Mieszczanie zajmowali się rolnictwem, handlem i rzemiosłem, czego dowodem są nazwy ulic Szewskiej i Garncarskiej.

W XVI i XVII w. cechy rzemieślnicze rozwijały się dobrze, istniało wiele warsztatów, młynów, browarów i jatek. Jednak w 1655 r. potop szwedzki zniszczył zamek, spalił domy i splądrował miasto, kończąc okres spokoju i wymagając długotrwałego odbudowania.

Po rozpadzie I Rzeczypospolitej Opoczno zostało włączone do zaboru austriackiego w drugiej połowie XVIII w. W początkach XIX w. Opoczno znalazło się w granicach Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego. W latach 30. XIX w. miasto dotknęła seria epidemii cholery. W 1880 r. firma „Dziewulski i Bracia Lange” otworzyła zakład produkujący terakotę, a w 1885 r. uruchomiono linię kolejową z Bzina do Koluszek przez Opoczno. Miasto rozwijało się, oferując szpital, szkoły, bibliotekę, stację telegraficzną, urząd pocztowy, urzędy administracyjne, kościoły i synagogę. W okresie I wojny światowej Opoczno było miejscem stacjonowania wojsk rosyjskich i austriackich. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Opoczno włączono do województwa kieleckiego, a w 1925 r. – do miasta przyłączono wieś Gorzałków. W wyniku reformy podziału administracyjnego w 1939 r. Opoczno znalazło się w województwie łódzkim.

W pierwszych dniach września II wojny światowej Opoczno zostało zaatakowane bombardowaniami stacji kolejowej i centrum miasta, a niemieckie wojska wkroczyły 7 września 1939 r. W 1940 r. utworzono getto w „dzielnicy żydowskiej”, zlikwidowane na początku 1943 r. W trakcie wojny do Opoczna przybyło kilka tysięcy osób z innych regionów kraju. Okupację zakończyła Armia Czerwona 17 stycznia 1945 r.

Po wojnie Opoczno rozwijało się dzięki decyzjom dotyczącym przemysłu, prowadząc do rozwoju urbanistycznego miasta. Zakłady produkujące ceramikę, materiały ogniotrwałe i wełniane przyczyniły się do powstawania nowych osiedli.

Po 1989 r. pojawiła się nowa zabudowa, m.in. na osiedlach Ustronie, Piastowskim, Leśna II, Kwiatowa II. Obecnie rozwój Opoczna nie jest tak dynamiczny, ale istnieją szanse na rozwój miasta poprzez budowę obwodnic i linii kolejowej „linii Y”.